تنش و اضطراب از جمله مشکلات شایع در سنین سالمندی است. علایم شایع که در تنش سالمندان مشاهده می شود عبارتند از بی قراری، نگرانی، بدبینی و زودرنجی. البته علایم تنش به این موارد محدود نیست و سالمندان ممکن است با علایم دیگری درگیر شوند. که باید به دقت شناسایی شوند و هر چه زودتر برای درمان آنها اقدام گردد. درمانهای پیشنهادی می تواند دارودرمانی یا استفاده از تکنیکهای رواندرمانی باشد که هردو مورد باید تحت نظارت متخصصین بهداشت روان انجام گیرد. اما مراقبین نیز می تواند با اتخاذ شیوه های مناسب رفتاری در کاهش تنش سالمندان نقش موثری ایفا کنند.
گام اول در کمک به سالمندان برای کاهش تنش شناسایی علت و منبع اصلی تنش و نیز تلاش برای رفع منبع تنش است. گاهی سالمندان  درگیر مشکلات اقتصادی می شوند. طبیعی است که درمان بیماری های مختلف هزینه زندگی سالمندان را بالا می برد. به علاوه به دلیل اینکه سالمندان نمی توانند مثل گذشته فعالیتهای اقتصادی نداشته باشند ممکن است درآمد محدودتری داشته باشند. همه اینها می تواند سالمند را نگران کند. لذا پیشنهاد می شود به سالمندان کمک کنیم تا ضمن مدیریت مالی بتوانند از عهده هزینه های زندگی بربیایند. می توانیم به آنها اطمینان دهیم که بیمه خوبی دارند که از آنها حمایت می کند. به علاوه باید در نظر داشت که کمک مالی به سالمندان به طور مستقیم در برخی موارد می تواند به عزت نفس آنها آسیب برساند.

گاهی اوقات سالمندان نگران هستند که تنوانند از عهده کارهای روزمره شان بربیایند و ناکارآمد شناخته شوند. لذا لازم است که مراقبین از آنها حمایت کنند و محیط را طوری آماده کنند که آنها بتوانند تا حد مطلوبی به فعالیتهای روزمره بپردازند. این فعال بودن به آنها کمک می کند تا کارهای مورد نظرشان به انجام برسد و حس توانمندی در آنها باقی بماند.

توجه به برنامه غذایی سالمندان نیز بسیار حایز اهمیت است. برخی مواد غذایی نظیر خوراکی های کافئین دار می تواند سطح تنش را بالا ببرد که باید از برنامه غذایی سالمندان حذف شود. از طرفی مصرف مواد حاوی امگا3 می تواند سطح تنش را پایین بیاورد. مصرف این غذاها و نیز مواد دیگری که می تواند سطح تنش را پایین بیاورد تاثیر مطلوبی در کاهش تنش خواهد داشت.

همچنین باید در نظر داشت ورزش و فعالیتهای جسمانی نیز می تواند سطح اضطراب را کاهش دهد. که البته این فعالیتها باید با توجه به توانمندی سالمند برنامه ریزی شود.

در نهایت باید در نظر داشت که این قبیل راهکارها تنها کمک کننده است و درمان قطعی باید توسط روانشناس و روانپزشک ارایه گردد.